KALBİMİZDEKİ BOŞLUK

Dertli bir adamın tereddüt ve dumanlarla dolu bir gönül evi vardır; derdini dinlersen o evde bir pencere açmış olursun. (Mevlana)
İçimizde olan o kocaman yalnızlık, büyük boşluk nasıl dolduracağız bu boşluğumuzu dostlukla sevgiyle yardımlaşarak değil mi??? Yoksa dünya malına güvenip daldan dala sevgiler arayarak mı? O güzel güven duygusunu sarsarak mı? Kibarlar dünyası denilen çevrelerde ben nice kamburlaşmış insan gördüm ama asla nazik bir insana rastlayamadım. Tabi insanları eleştirmek bana düşmez ama gördüğüm bu yanlışlar beni çok üzüyor. Mutsuz olma zor bir şey değildir güç olan mutlu olmaktır.
Aile içinde yaşanan yalnızlıklar evi sadece otel gibi kullanan kişiler etraflarına bir baksalar; sevgiye aç o kadar güzel insanlar var ki. Anne, babalar, daha büyükler sadece çocuklarına kendini adayan insanlar nasıl derine dalıyorlar, her şeyi düşünerek attıkları adıma dikkat ederek.
Gökten düşen bir mutluluk sevilmez; insan kendi emeğiyle yaratmak ister. Bir hayal kırıklığından yüreği yansa bile şanssızlığından da mutluluk duyar. Bunun anlaşılmayacak bir yanı da yoktur. Mutluluk o vitrindeki bedelini ödeyip sardırarak alıp götürebileceğiniz eşya değildir. Lütfen yapılan yanlışları düzeltmeye çalışalım. Çünkü sevgiye ulaşan yolun kapısının gerçek anahtarı sevdiğini kulaklarından önce kalbinle dinleyebilmektir. Yaşamdaki ıstıraplar tuz gibidir. Ne azdır ne de çok. Bırakın yüreklerinizin sahilleri arasında gel git ile çalkalanan bir deniz olsun sevgi. Gittiğiniz her yere sevgi götürün dağlara çıkmayan uzakları göremez.
Hayatın zor bir ayarlaması vardır. Yolumuza güçlükler çıkacaktır. Bize sabırlı olmayı dayanma gücünü öğretecektir. Eline diken batmadan gül toplayamazsın. Lütfen doğruyu bulalım biz ne olduğumuzu unutursak evren bizi affetmez. Biz neyiz sadece bir kul bir zerreciğiz, ufak bir atom tanesiyiz. Hiçbir zaman inancımızı eksik etmeyelim.

Sevgiyle güzel yaşamak dileğiyle;
ZERRİN KARAZİNCİR

Her sabah güneşi gördüğümüzde gülümseyebiliyoruz, ardından başlıyoruz hayat duvarını örmeye. Ham maddesi sevgi olan harcımızın içine biraz umut biraz da göz yaşı katıyoruz. İyice karıştırıyoruz. Başkasına bırakmış ya da boş vermişsek. O zaman kapkara oluveriyor hayat duvarları!... (Anonim)